Forum Mieszkańców Mysłowice

Tofik

MYSŁOWICE STOLICĄ SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ
( Mysłowice - Moje Miasto )

Wystawa SOMETHING MUST BREAK, która będzie trwać przez cały czas OFF Festivalu 2008 w Mysłowicach, opowiada o zależności pomiędzy współczesną praktyką artystyczną, a polem dzwiękowych eksperymentów, także tych związanych z muzyką popularną.

Projekt Something Must Break można zdefiniować jako wystawę o słuchaniu i słyszeniu, kilkanaście opowieści o dźwięku, które stać się mogą niepostrzeżenie nośnikiem radykalnych treści albo swoisty audio-spacer po mieście czy też nową ścieżkę dźwiękową dla opuszczonych mieszkań, sklepów, magazynów, zapomnianych zakątków architektonicznych miasta. Otwarcie wystawy odbędzie się 7 sierpnia o godz. 20.00 na mysłowickim Rynku.

Dźwiękowe rewolty, toczące się od kilku dekad w klubach i salach koncertowych, nie pozostają bez wpływu na funkcjonowanie instytucji sztuki. Krytycy sztuki wskazują nawet na istnienie “bliźniaczych figur”: DJ-a i współczesnego artysty wizualnego, których zadaniem jest wybór kulturowych obiektów i umiejscowienie ich w nowych konfiguracjach. W obu obszarach istotne są: kwestionowanie autorstwa, sięganie do archiwów, żonglowanie stylistykami, tworzenie nowych konfiguracji z wcześniej dostępnych elementów. Odbiciem takich muzycznych strategii jak cover, sampling czy remix stały się w sztuce współczesnej filmy foundfootage, „pirackie” malarstwo, akcje oparte o powtórzenia zdarzeń historycznych (re-enactment). Wychodząc od tych zależności, program SOMETHING MUST BREAK - na który składają się prace zarówno artystów wizualnych zajmujących się dźwiękiem, jak i muzyków, „wkradających się” na terytorium galerii i muzeum – skoncentrowany jest wokół politycznych zastosowań dźwięku, jego funkcji wywrotowych, sub-kulturotwórczych, a nawet rytualnych.

W projekcie bierze udział kilkunastu artystów m.in. Wilhelm Sasnal, Eran Sachs (Izrael), Anne-Julie Raccoursier (Szwajcaria), Anna Ostoya, Adriana Garcia Galan (Kolumbia) i Johanna Billing (Szwecja). Większość zaprezentowanych prac to filmy odnoszące się do muzyki/dźwięku, a także instalacje dźwiękowe/słuchowiska. Wystawa rozrzucona jest po mieście: jej poszczególne części znajdują się w opuszczonych mieszkaniach i sklepie RTV w okolicach Rynku, nieczynnej restauracji na ulicy Portowej, Miejskim Centrum Kultury oraz Przewiązce – jednym z architektonicznych symboli miasta (na początku XX wieku łączyła ona budynki stacji kontrolnej dla emigrantów z dworcem kolejowym). W tym ostatnim budynku mieścić będzie się tymczasowa siedziba Radia Simulator – platformy artystycznej zainicjowanej w 2006 roku przez artystów i dziennikarzy muzycznych z Niemiec oraz Polski. W Mysłowicach prowadzeniem i rejestracją słuchowisk zajmować się będzie dwójka członków Radia Simulator: Adam Witkowski i Jacek Skolimowski.

Program SOMETHING MUST BREAK zakłada, że przestrzeń radiowa jest pełnoprawnym miejscem wystawienniczym, stąd niektórzy artyści biorący udział w wystawie będą tworzyć również prace audio przeznaczone specjalnie dla RS.

Projektowi SOMETHING MUST BREAK towarzyszyć będzie również blok warsztatowo-dyskusyjny dotyczący ewolucji rynku muzycznego i sposobów odbioru muzyki (przygotowanie: Jacek Drozda i Joanna Poremba).

Autorem scenariusza wystawy jest Sebastian Cichocki, kurator m.in. Pawilon Polski na 52. Biennale Sztuki w Wenecji) i krytyk sztuki, od wielu lat związany z regionem śląskim. W latach 2006-2008 był dyrektorem centrum sztuki współczesnej Kronika w Bytomiu, gdzie realizował liczne projekty wystawiennicze, edukacyjne i wydawnicze. Obecnie pracuje w nowo powstałym Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Projekt SOMETHING MUST BREAK powstał w kooperacji z CSW Kronika w Bytomiu.

Tofik

Wilhelm Sasnal maluje Mysłowice - tylko na Off Festivalu!
( off-festival.pl )

Już 7 sierpnia zacznie się Something Must Break, międzynarodowa wystawa umiejscowiona w przestrzeni miejskiej Mysłowic. Kuratorem wystawy jest Sebastian Cichocki, wcześniej m.in. kurator Polskiego Pawilonu 52. Biennale Sztuki w Wenecji. Tytuł i motto wystawy zaczerpnięto z piosenki Joy Division.

Projekt Something Must Break skupia się na doświadczeniu intencjonalnego słuchania oraz nieświadomego, przypadkowego słyszenia. Istotnym tłem wystawy jest więc naturalna „ścieżka dźwiękowa” miasta, na kilka dni wzbogacona o ingerencje, zakłócenia, muzyczne pułapki. Wystawa zostanie rozrzucona po mieście – w opuszczonych mieszkaniach i sklepie RTV w okolicach Rynku, na podwórzach, w magazynie przy ulicy Portowej, Miejskim Centrum Kultury oraz Przewiązce – jednym z architektonicznych symboli miasta. To właśnie tam ulokowało się Radio Simulator (platforma artystyczna zainicjowana w 2006 roku przez artystów i dziennikarzy muzycznych z Niemiec oraz Polski) prowadzona przez Adama Witkowskiego i Jacka Skolimowskiego. Internetowa stacja radiowa wykorzystana jest jako pełnoprawna przestrzeń ekspozycyjna. Projekt Something Must Break stanowi dodatkową warstwę, tymczasowo nadpisaną na dźwiękowy pejzaż miasta.

Wystawa zakończy się 11 sierpnia, ale kilka jej elementów zostanie w Mysłowicach na stałe. Wiemy już, że Wilhelm Sasnal, jeden z najsłynniejszych współczesnych polskich malarzy, wykona wielkoformatowy mural na kamienicy w centrum miasta. Pojawią znakomici artyści: Johanna Billing, Erik Bünger, The Complainer & The Complainers & Bartek Kujawski/8 rolek, Hubert Czerepok & Paweł Kulczyński, Leif Elggren, Erla S. Haraldsdottir , Łukasz Jastrubczak, Paweł Książek, Jerzy Lewczyński, Anna Molska, Anna Ostoya, Anne-Julie Raccoursier, Eran Sachs, Wilhelm Sasnal, Anna Witkowska & Adam Witkowski, Anna Zaradny, Artur Żmijewski + Radio Simulator (feat. Adam Witkowski & Jacek Skolimowski).

Off Festival to nie tylko muzyka. Jak zwykle częścią festiwalu będą Międzynarodowe Targi Wolontariatu. To już trzecia edycja targów. Odbędą się m.in. akcje wystawienniczo-promocyjne i warsztaty, Arena Aktywnościi Żywa Biblioteka. Swój udział już potwierdzili: Artur Rojek, Beata Pawlikowska, prof. Jerzy Buzek, dr Andrzej Wojcieszek.

Na Off Festivalu 2008, od 8 do 10 sierpnia w Mysłowicach, łącznie pojawi się 50 zespołów, zagrają m.in.: Mogwai, Iron & Wine, Clinic, Of Montreal, British Sea Power, James Chance, Singapore Sling, Caribou, Menomena, Dat Politics, Kammerflimmer Kollektief, Modified Toy Orchestra, Felix Kubin, Homo Twist, Hey, Lao Che, Czesław Śpiewa, Dick 4 Dick, Leszek Możdżer z projektem Lutosphere, Budyń i Sprawcy Rzepaku, Izrael '83, Muchy, L.u.c i Rahim, Shofar, Afro Kolektyw, Waglewski Fisz Emade, Polpo Motel, Plazmatikon, Jacaszek, The Poise Rite, Baaba, Karpaty Magiczne i The Band Of Endless Noise, Kawałek Kulki, Bajzel, Pchełki oraz Renton.

Ceny karnetów 2 dniowych ( 08-09.08 )

* od 09 maja - 19 czerwca: 65 zł
* od 20 czerwca - 07 sierpnia: 75 zł
* od 08 sierpnia - 09 sierpnia: 85 zł

Ceny biletów jednodniowych: bilet jednodniowy można kupić tylko w dniach 08,09 sierpnia 2008 na terenie kąpieliska Słupna Park w cenie 45 zł
bilet na koncert specjalny IRON & WINE w kościele Ewangelickim w Mysłowicach: 30 zł - (bilety dostępne tylko w sieci sprzedaży ticketpro.pl) liczba biletów ograniczona!

Tofik

O ARTYSTACH I PRACACH Z WYSTAWY

Johanna Billing mieszka i pracuje w Sztokholmie, jej prace prezentowane były m.in. na Biennale Sztuki w Stambule i Documenta XII w Kassel. Artystka niejednokrotnie inspirowała się muzyką popularną, prowadzi wytwórnię płytową Make It Happen. W prezentowanym w sali wystawowej Mysłowickiego Centrum Kultury filmie Magical World z 2005 roku występuje grupa dzieci uczęszczająca do domu kultury na obrzeżach Zagrzebia. Wykonują wspólnie kompozycję czarnoskórego amerykańskiego pieśniarza Sidneya Barnesa Magical World z 1968 roku.

Erik Bünger jest szwedzkim kompozytorem, twórcą instalacji dźwiękowych i pisarzem, który mieszka i pracuje w Berlinie. Jego prace odnoszą się często do tego co niewidzialne, zagadkowe, paranormalne. W najnowszej realizacji zatytułowanej Lullaby (Kołysanka), przygotowanej jako instalacja site-specific dla Mysłowic, artysta sięga po pierwszy, pochodzący sprzed 148 lat zapis głosu ludzkiego, uzyskany za pomocą prymitywnego urządzenia o nazwie fonoautograf. Podczas otwarcia wystawy artysta zaprezentuje także performance A Lecture on Schizophonia.

Hubert Czerepok & Paweł Kulczyński Hubert Czerepok w swoich projektach koncentruje się na przewrotnej analizie teorii spiskowych jako odpadów wiedzy i teoriach pseudonaukowych oraz „regułach gry” w art-worldzie. Paweł Kulczyński jest inicjatorem dźwiękowego, noise’owego projektu Tropajn, autorem interaktywnych instalacji dźwiękowych, fotografem. Dwie równoległe narracje: wizualna Czerepoka i dźwiękowa Kulczyńskiego (na podstawie oryginalnych nagrań archiwalnych) biorą za punkt wyjścia historię opętania niemieckiej dziewczyny Anneliese Michel.

Leif Elggren Urodzony w 1959 roku w Linköping Leif Elggren to jedna z najbardziej wpływowych postaci skandynawskiej sztuki konceptualnej i sound-artu. Elggren założył wraz z Carl Michael von Hausswolffem państwo Elgaland-Vargaland, w którym osobiście piastuje urząd króla. Państwo to powstało po zaanektowaniu ziem niczyich, w tym także tych, do których podróżuje się pod wpływem środków halucynogennych. Oprócz zbioru dokumentów dotyczących królestwa Elgaland-Vargaland oraz wybranych numerów pisma „The New Immortality” na wystawie prezentowana jest instalacja The Sudarium of St Veronica (2007) powstała na podstawie ryciny Claude’a Mellana z 1649 roku.

Erla S. Haraldsdottir pochodzi z Islandii, mieszka i pracuje w Berlinie. Jest rysowniczką, maluje obrazy i murale, tworzy instalacje i filmy. W jej twórczości przewijają się od pewnego czasu motywy autobiograficzne, stanowiące kanwę niejednoznacznych, metaforycznych opowieści. Dotyczy to również prezentowanego na wystawie filmu Sad with Satie z 2006 roku. Jako ścieżkę dźwiękową, a jednocześnie emocjonalny „szkielet” pracy, artystka wykorzystała znaną kompozycję Erika Satie zatytułowaną No. 1, Gnossiennes. Artystka uzupełniła film dwoma piktogramowymi obrazami namalowanymi bezpośrednio na ścianie – w mieszkaniu wykorzystanym jako przestrzeń ekspozycyjna oraz na zewnątrz budynku.

Łukasz Jastrubczak est młodym artystą, mieszkającym i tworzącym na Górnym Śląsku, który bardzo wyraziście wchodzi na krajową scenę sztuki. W swoich pracach operuje różnym medium: rysuje, tworzy efemeryczne akcje, obiekty, instalacje, kręci teledyski (ostatnio dla zespołu 100ka). Komponuje również muzykę elektroniczną, gra na perkusji. Na wystawie prezentuje obiekt złożony ze stron o paginie 666, pochodzących z różnych książek oraz teledysk do napisanej przez siebie kompozycji Song About the End of the World.

Paweł Książek W cyklu obrazów De Stijl vs. Black Metal, jaki powstawał w latach 2006–2008, krakowski malarz Paweł Książek miksuje zjawiska z obszaru kultury wysokiej i popularnej. Nawiązania do stylistyki holenderskiej modernistycznej grupy De Stijl mieszają się z wizualnym kanonem black metalu. Z dwóch odrębnych, zamkniętych estetyk: uniwersalistycznego projektu dla nowego społeczeństwa – neoplastycyzmu i ekspresyjnych form patetycznych mocy muzyki metalowej – tworzy nową jakość.

The Complainer & The Complainers & Bartek Kujawski/8 rolek Pod szyldem The Complainer kryje się projekt dźwiękowo-sceniczny Wojciecha Kucharczyka: muzyka, artysty wizualnego i dizajnera. „Narzekacze”, z którymi Kucharczyk pojawia się na scenie to: Asia Bronisławska, Paweł Trzciński oraz Marcin Zarzeka. The Complainer garściami czerpie ze tradycji/śmietnika muzyki drugiej połowy XX wieku. Jako gość specjalny występuje Bartek Kujawski, wcześniej nagrywający dla wytwórni mik.musik.!. pod szyldem 8 Rolek. Jest autorem instalacji dźwiękowej z użyciem staroświeckiego patefonu.

Jerzy Lewczyński Negatywy znalezione w NY to 12 fotografii odkrytych przez artystę w 1979 roku. Stanowią mały wycinek rozległej twórczości badawczo-typologicznej słynnego śląskiego fotografa Jerzego Lewczyńskiego (ur. 1924). W latach 90. sformułował on ostatecznie teoretyczną koncepcję „archeologii fotografii”, nad którą pracował od końca lat 60. Podczas wystawy prezentowany jest po raz pierwszy w Polsce tak obszerny zbiór Negatywów – ekshibicjonistycznych, prywatnych, półpornograficznych zdjęć wykonanych przez hippisowską komunę na zapleczu któregoś z broadwayowskich teatrów.

Anna Molska jest przedstawicielką najmłodszej generacji artystów, którzy ukończyli znaną pracownię prof. Grzegorza Kowalskiego na ASP w Warszawie. Jesus Loves Me z 2005 roku to nakręcona jeszcze na studiach miniatura wideo, której tłem dźwiękowym jest utwór grupy Cocorosie z płyty La Maison De Mon Reve (2004). Molska kieruje kamerę w swoją stronę (co jest tradycyjną praktyką w pracowni Kowalskiego), wcielając się w rolę osoby „opętanej” przez słodką pieśń. Ten psychodeliczny film, będący czymś w rodzaju (przerysowanego) szkicu do teledysku, ma zarazem dziecięcy i demoniczny charakter.

Anna Ostoya urodziła się w 1978 roku w Krakowie, tworzy rysunki, obiekty i filmy animowane. W swych najnowszych pracach powraca do „mitologii” XX-wiecznej sztuki, analizując teksty ikonicznej postaci amerykańskiego minimalizmu Donalda Judda. Ostoya nawiązuje do minimalistycznych modułów, zastąpionych w tym przypadku ręcznie wykonaną repliką. Artystka „zmusza do mówienia” przedmiot, wykorzystując nagrane fragmenty tekstów Judda, który w swych licznych artykułach wskazywał na społeczne i rynkowe uwarunkowania sztuki.

Anne-Julie Raccoursier mieszka i pracuje w Szwajcarii, tworzy filmy, rzeźby i instalacje. W filmie Noodling z 2006 roku, Raccoursier sportretowała kilku uczestników mistrzostw świata w osobliwej dyscyplinie o nazwie air guitar. Zawody polegają na prezentowaniu na scenie umiejętności „wirtuozerskiej” gry na gitarze, z tym że bez żadnego instrumentu. Artystka rejestrowała największe międzynarodowe zawody air guitar odbywają się w fińskim Oulu. Tłumy obserwują dających z siebie wszystko herosów „niewidzialnej gitary”, którzy popisują się na scenie przy odtwarzanych z głośników solówkach.

Radio Simulator (feat. Adam Witkowski & Jacek Skolimowski) Radio Simulator to platforma produkcji, wymiany i dystrybucji prac audio, oparta o struktury stworzonego wcześniej Radia Copernicus, założonego przez artystów, dziennikarzy i teoretyków z Niemiec i Polski. RS funkcjonuje głównie poprzez stronę internetową [link widoczny dla zalogowanych] na której regularnie zamieszczane są prace dźwiękowe w postaci podcastów, pogrupowane w bloki tematyczne. Działalność RS podczas Off Festivalu pozwala na użycie radia internetowego jako integralnej przestrzeni wystawienniczej, gdzie prezentowane są prace audio i wywiady.

Eran Sachs mieszka w Tel Awiwie, jest jednym z najbardziej aktywnych i radykalnych przedstawicieli izraelskiej sceny noise’owej i improwizowanej. Pracuje jako kompozytor, artysta sound-artowy, kurator, muzyk. Jest członkiem projektu Cobra Johna Zorna. Pobrał klasyczne wykształcenie muzyczne, ale przez długi czas związany był z zespołami death-metalowymi i grind-core’owymi, co doprowadziło go do muzyki elektronicznej i eksperymentalnej. W Mysłowicach prezentuje nową instalację dźwiękową dotyczącą „poszukiwania drogi wyjścia z sytuacji.

Wilhelm Sasnal Twórczość Wilhelma Sasnala jest wielowątkowa, artysta kręci filmy na taśmie 8 i 16 mm, maluje, rysuje. Jeden z ważniejszych punktów odniesienia na wszystkich tych polach stanowi muzyka wraz ze swoją subkulturową estetyką. Artysta opowiada: „Sztuka z pewnością nie dostarcza takich wzruszeń, jakie mogą wywoływać film albo muzyka, które potrafią działać bardzo mocno, w taki rozwalający trzewia sposób”. W prezentowanym na wystawie starszym filmie artysty Bez tytułu czarny tusz wpuszczony do akwarium wypełnia przestrzeń i zalewa umieszczony za nim gmach kościoła. W Mysłowicach Sasnal wykona również wielkoformatowy mural na kamienicy w centrum miasta, nawiązujący do motta wystawy: coś musi się rozpaść.

Anna Witkowska & Adam Witkowski Dźwięk jest istotnym elementem prac gdańskich artystów Anny i Adama Witkowskich, zarówno przy ich realizacjach indywidualnych, jak i tych tworzonych w duecie. Muzyczne wątki manifestują się w ich pracach niejako „przy okazji” – poprzez starannie przyporządkowany soundtrack, w postaci odniesień subkulturowych czy za sprawą, na pozór „purystycznych”, realizacji audio. Podczas wystawy w Mysłowicach artyści prezentują obiekty, obrazy i interwencje, będące konsekwencją ich wcześniejszych zainteresowań metafizyką codzienności, życiem rodzinnym, dźwiękiem.

Anna Zaradny jest saksofonistką, improwizatorką, kompozytorką i jedną z najważniejszych postaci młodego pokolenia polskiej muzyki eksperymentalnej. Przeszła wszystkie etapy klasycznej edukacji muzycznej (saksofon, dyrygentura). Równolegle grała w big-bandach czy punkowym zespole Włochaty. Od końca lat 90. koncentruje się głównie na projektach o charakterze eksperymentalnym. Na wystawie prezentuje dźwiękową instalację rozbrzmiewającą na klatce schodowej kamienicy przy mysłowickim Rynku, która stanowi jednocześnie wstęp do całego projektu.

Artur Żmijewski to jeden z najbardziej znanych polskich artystów z tzw. nurtu krytycznego, reprezentował Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji. Na płycie „Sonety Wiliama Szekspira” znalazły się utwory czytane przez aktora Wojciecha Królikiewicza, który cierpi na pląsawicę. Królikiewicz ma trudności z koncentracją, jego ciało wymęczone jest ciągłym, niemożliwym do okiełznania ruchem. Żmijewski: „Sonety w wykonaniu Wojtka Królikiewicza są nie tylko wierszami, są pretekstem do oglądania powolnego rozpadu egzystencji, spektaklu wymuszonej rezygnacji”.

Tofik

W zęby nigdy nie dostałem
( Echo Miasta, Bartłomiej Wnuk )

Wilhelm Sasnal przygotował projekt muralu, który powstanie w Mysłowicach przy okazji Off Festivalu. Sasnal rozmawia z nami m.in. o konflikcie między sztuką tradycyjną a sztuką współczesną.

Kiedyś powiedział pan: "Dziś zaczynamy dostrzegać, że artysta to ktoś, kto chce coś powiedzieć. Chce - na równi z innymi - uczestniczyć w poważnych dyskusjach. Jego dzieło jest komunikatem, a nie ozdobnikiem". Co chce pan powiedzieć przez mysłowicki mural?

Tworząc projekt muralu, bo to nie ja będę jego wykonawcą, chciałem, aby mówił o Mysłowicach i o tej części Polski, w której znajduje się to miasto. Tak naprawdę jednak odbiór dzieła mieści się w pozawerbalnej sferze, dlatego nie ma sensu używać słów.

Jest pan artystą, wokół którego nagromadziło się wiele negatywnych emocji. Dlaczego?

Nie jest to dla mnie zaskakujące. W Polsce od zawsze jest tak, że jak ktoś wybija się ponad przeciętność, to trzeba mu przyłożyć. Oprócz tego mam jednak dużo sygnałów pozytywnych i co najważniejsze nigdy nie dostałem w zęby na ulicy. Nie czuję się zresztą specjalnie pokrzywdzony przez środowisko. Lewicowcy mnie lubią, skrajni konserwatyści niekoniecznie.

Jaki jest pański stosunek do działalności parodiujących pańską sztukę The Krasnals?

Ja się do nich nie odnoszę, to oni odnoszą się do mnie.

Czy konflikt na linii: sztuka tradycyjna - sztuka współczesna zawsze przebiega zgodnie z linią politycznych podziałów na prawicę i lewicę?

W sztuce współczesnej panuje anarchia i dowolność. Właściwie wszystko jest dozwolone. To sztuka, która prze do przodu, szuka nowych form wyrazu, traktuje samą siebie jako poligon doświadczalny, pojmuje świat w sposób alternatywny. Naturalnie przeciwstawia się więc wartościom tradycyjnym, wedle których uznaje się, że pewne rzeczy są nie do ruszenia. Siłą rzeczy taka sytuacja może prowadzić do pewnych konfliktów.

Czy takie opinie o pańskiej twórczości jak Slavoja Żiżka, który napisał, że malarstwo Wilhelma Sasnala jest "zwieńczeniem sztuki nowoczesnej", odbijają się na pańskiej pracy?

Nie (śmiech). Trzeba mieć dystans do tego, co się robi. Nawet jeśli jest to namaszczone przez Slavoja Żiżka… Wciąż stąpam po tych samych chodnikach, po których chodzą inni ludzie.

Luke

jak Wam sie podoba?

ja jeszcze na zywo nie widziałem, ale po zdjęciach oceniam w skali 1-6 na 4. Specem od sztuki, malarstwa nie jestem, ale wolałbym cos bardziej intensywnego, kolorowego. Może nawet "usmiechnięte twarze" obok aresztu mi się troche bardziej podobają (a wiem że miały wielu przeciwników Wesoly

)

Tofik

Tylko czemu ten mural nie może być na całej ścianie ?

Nemo

Kupili format 800 x 600 px Mruga

take

bo niedługo sam spadnie, patrz na stan reszty budynku Jezyk

ninja alex

Gdyby malunek był na całej ścianie, to dół byłby już zamazany przez szanownych pseudo kiboli.

Nie wiem jak wam, ale mnie się podoba, o wiele bardziej niż "Uśmiechnięte twarze"(bo te były no...).

Monolit

Napis MY z gałązek, jak Mysłowice… ha ha, śmiechu warte. Przecież to tragedia, żenada, dziecinada… gorzej jak w przedszkolu. Po prostu kicz!
Ten czlowiek powinien sie gdzies schowac i przemyslec sprawe. Przeciez calkowicie brakuje mu pomyslow.

Tofik

^ to za rok Ty stworzysz mural Mruga

Monolit

czemu ja? niech lepiej zrobi to jeszcze raz Sasnal. Dajcie mu pozostale wolne sciany w Myslowicach; moze tym razem pojawia sie golabki pokoju, sloneczko; i Myslowice zostana perelka kiczu Europy!

Drozd

rzeczywiście mural jest słaby pod każdym względem. Nieprzemyślany, naiwny, od artysty z takim dorobkiem oczekujemy czegoś, co nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Nie jest to kiełkujący, próbujący wejść na scenę artysta. Przy takich wpadkach pojawiają się wątpliwości - czy aby to na pewno ten wybrany?

Drozd

lepsza propozycja grupy The Krasnals na ich blogu.

Pawel

Myslowice, ale mistrz narobil wam wstydu! Pewnie sobie pomyslal ze jak na wsi to moze byc byle co.